Mike Boddé
Wel leuk klassiek
Bach had een heilige tong,
Haar van gouddraad,
Ogen als smaragden,
Vingers als lianen,
Een hart van vermiljoen H-34 amarillo nairobigeel aurifieus goud,
Een ziel van puur muzisch ether,
En natuurlijk een piemel van twee meter tachtig.
Maar het grote gevaar van het ophemelen van componisten, is dat dan hun leerlingen dan vaak gaan denken dat zij alleen maar zijn werk mogen kopiëren. Met een heel klein beetje ruimte voor interpretatie. Dat staat regelrecht de creativiteit van elk mens in de weg. Terwijl: elk kind knutselt, en plakt, en tekent, en zingt, en is in beginsel creatief. Volwassenen verliezen soms die creativiteit, door het gedweep van hun leraren.
Bach moedigde zelf zijn betere leerlingen aan om te improviseren en te componeren. (Zoals hij ook aangeeft op de laatste bladzijde van de prachtige Goldbergvariaties). En diegenen die met zijn vrij strenge regels een loopje namen, zoals Krebs, die vond ie vervelend, maar ook wel amusant. Want hij hield wel van mensen die niet precies deden wat hij wou. Dan zei ie goedmoedig: ’Es gibt nur einen Krebs in meine Bache.’ ‘Er zwemt maar één Kreeft in mijn beekje.’ Hij wilde natuurlijk niet verafgood worden. Dat is afschuwelijk. Immers: ‘The burden of success is heavier than the burden of the shade.’
Het verafgoden van componisten leidt ertoe dat de muziek versteent en dat klassieke muziek nu nog maar minder dan 3 procent van de wereldmuziekproduktie beslaat. De Afro-Amerikaans georiënteerde muziek overheerst, wat de zoetste wraak is in de menselijke geschiedenis.
€19 inclusief een drankje. Tickets bestellen kan: Op deze site
