Interview met Joshua Baumgarten

De dichter van “The Poets of Haarlemtowns Underground” en stadsdichter van Haarlem.

We spreken elkaar aan de telefoon, de vrolijkmakende sonore basstem van Joshua past in mijn hoofd meteen bij zijn verhaal. We delen samen hoe Deelder zijn gedichten verwoordde en het leven tot kunst verhief. Het verhaal van Joshua begint in Amerika en heeft geleid naar zijn geliefde Haarlem, in zijn woorden “Haarlemtown”

Hoe ben je begonnen met poëzie schrijven?

Ik was nog jong toen ik begon te schrijven. Ik was 13, boos op de wereld en ik schreef een verhaal. Later toen ik wat ouder was heb ik in een punkband gespeeld waar ik ook teksten voor schreef. Ik hoop dat ik sinds die tijd wel wat beter ben gaan schrijven (lacht). Op de universiteit ben ik me steeds meer gaan interesseren voor literatuur, wat dat betreft zijn de boeken van Bukowski me dierbaar. Ik raakte in de ban van zijn lyrische teksten, zijn metaforen. Dat klinkt misschien hoogdravend, maar dat is het niet voor mij. Ik houd juist erg van zijn teksten omdat ze over het dagelijks leven gaan!

Een lerares op de universiteit heeft me met name geïnspireerd omdat zij stelde dat gedichten niet tussen die saaie schoolmuren moesten klinken. Zij nam ons mee naar haar appartement en liet ons ervaren hoe het is om gedichten voor te lezen aan elkaar in een huiselijke omgeving. Met een drankje in de hand of door ze aan elkaar voor te dragen tijdens het genieten van wat eten. Terwijl iedereen aan de cola was nam ik een whisky in de bar vlakbij haar huis (lacht) Het heeft me zeker geïnspireerd om te gaan schrijven en…ik vatte het idee op dat reizen zeker wel bij de poëzie hoort!

Hoe schrijf je het liefst?

Het schrijven van gedichten is niet iets waar ik per se voor ga zitten. Het is meer iets wat op een gegeven moment gaat borrelen en dan moet het er uit. Ik heb geen vaste routines, waarbij ik dat kan opwekken. Als de ‘bubble’ er is dan stroomt het gewoon. Poëzie is iets wat in mij leeft, het is een deel van mij. Het kunnen bij wijze van spreken ook een paar woorden zijn die je ergens leest. Niet iets wat je plechtig in een stoel gaat zitten lezen.

Wat heeft het je gebracht?

Door de ‘poetry’ ben ik in Haarlem terecht gekomen!. Er is een boek; ‘Tropic of Cancer’ van Henry Miller waarin hij beschrijft dat hij vanuit onvrede op zoek gaat en de behoefte voelt om te gaan reizen. Uiteindelijk verlaat hij zijn vrouw en vertrekt naar Parijs. Daar ontmoet hij de schrijver Anais Nin, die later zijn geliefde en ook een soort muze voor hem wordt. Hij vertelt de verhalen van de straat. Dat leven leiden en die gedachte trok me meteen erg aan! Dat verhaal heb ik letterlijk gekregen toen ik een vrouw in L.A. ontmoette die in Haarlem woonde. Dankzij haar ben ik in Haarlem terecht gekomen. Het leven van Miller heb ik op mijn manier ook beleefd.

In Haarlem werd ik uitgenodigd om dingen te doen die met poëzie te maken hebben. Ik had ook graag de stadsdichter van Haarlem geworden. Althans dat ben ik nu eigenlijk ook wel een beetje geworden door het te doen (lacht). In mijn winkel “The Irrational Library” sprak ik veel mensen, ook jonge mensen. Ik ben toen begonnen met avonden te organiseren voor poëzie in de kelder van The Wolfhound de Iers pub. Het is er mooi rond, warm en donker, de perfecte plek om verhalen te vertellen. Ik noem dat de ‘unsafe safe space’. Voor mij is poëzie iets dat moet prikkelen, het moet je pakken. Eerlijk gezegd vind ik sommige bijeenkomsten waarin mensen gaan voordragen soms gewoon heel saai. Het moet niet te conservatief zijn, het mag best een beetje ontregelen of vulgair zijn, zodat het je echt raakt.

Dus als je het mij vraagt, daar in die pub is het voor mij begonnen. Die avonden zijn te gek. Samen met elkaar praten, durven! elkaar inspireren. Op die avonden vind ik het eerder fijn om toehoorder te zijn en maak ik mijn eigen rol klein zodat anderen ruimte voelen.

Wat staat ons nog te wachten?

Ja de komende evenementen! Op 28 mei is de volgende “The Poets of Haarlemtowns Underground in the Ecoring”. Dan komen er weer tal van dichters om verhalen te vertellen, poëzie en ‘spoken word’ voordragen. Het is ook een mooie combinatie met mijn werk voor Stem in de Stad. Mijn mensen krijgen niet altijd de kans om mee te doen, dus ik vind het fijn dat een aantal van hen daar ook te zien. Zodat zij zelf, maar ook anderen zien wat een mooie mensen het zijn “sharing something firm inside them’

Op 10 juni in Patronaat is er ook weer een bijeenkomst van The Poets of Haarlemtowns Underground! Trouwens zet er ook even bij dat het in alle talen mag op alle bijeenkomsten van de poëten. Al is het Farsi bij wijze van spreken, alle talen zijn welkom! Het gaat om het gevoel en de boodschap.

 

To the Children of Haarlemtown

Children of Haarlemtown
I call out to you

For I have taken notice
and see you,

work together with a number
of you
enjoy helping to nuture you
have love for you
but do ask of
you

who the fuck
are you?

Students of ECL
Slaves to Steiner
Bloemenbabies of Hartenlust
what does your heart lust for
Mendel brainiacs and
Stedelijk students of dead languages
what do you all really have
to say?

Children of Haarlemtown
high off of hormones, beer and cigarettes
swinging together under the lamplights
of the Parksessies and the Patronaat,
bumping and grinding your young bodies
against an undefined future,
depressed and dood moe
never forget there is always a place
in Haarlemtown for you.

Children of Haarlemtown
don’t ever doubt that your parents
do love you
want so much for you
and wonder how hard or soft
we need to push you
to be present.
But do please be kind to your ouders
try not to stress them to hard
and know they too
were once fire blooded, freakout out
and alcohol fueled,
young dumb and full of cum horndogs
fucking under the mooonlight in the Hout,
wild and reckless nympho nymphs rolling
in the North Sea surf,
railing against the Haarlem rules
back when there was no Magister
to make sure they showed up
at school.

Children of Haarlemtown
show us the middle aged marauders
who have not given up on life just yet
that you are present here amongst us.

So create for us
and give us and
your peers
something for all of
our ears and eyes
to bewonder.

For we
the aging and greying parents
of the children of Haarlemtown,
we will be here for you
waiting to catch you
and if and when you fall
to pick you back up
and guide you
always forward

Children of Haarlemtown
we, the attention deficit
adults of Haarlemtown
we will set aside
our all so important lifes
to welcome you
and make the time and space
to challenge you,
to get busy with your lifes,

for we
the grown-up geezers of Haarlemtown
want to see what you,
the Children of Haarlemtown
will do with
all that we have created
and provided
for you.

Joshua Baumgarten